4 نکته و 1 توصیه درباره کفش‌ها
4 نکته و 1 توصیه درباره کفش‌ها
4 نکته و 1 توصیه درباره کفش‌ها
نويسنده: فرزانه فولادبند
1. اولين و مهم‌ترين نکته بهداشتي اين است که کفش‌هايتان را جلوي در خانه‌تان از پا در بياوريد و به هيچ وجه با کفش وارد خانه نشويد. راه رفتن در خانه با کفشي که با آن بيرون خانه راه رفتهايد مهم‌ترين راه انتقال ميکروب‌ها، مواد آلرژن و آلايندهها به داخل خانه است. نتايج بررسي محققان ميکروب‌شناسي دانشگاه آريزونا نشان مي‌دهد که در کف کفش‌ها حدود 66 ميليون ميکروب وجود دارد و تماس آن با سطح کف خانه موجب انتقال آلودگي و به خطر افتادن سلامت افراد خانه مي‌شود. توجه به اين نکته به ويژه براي خانواده‌هايي که کودکان نوپاي‌شان روي زمين چهاردست و پا راه مي‌روند، اهميت بيشتري دارد.
2. بهترين راه براي در امان ماندن از انتقال ميکروب‌ها به کف‌پوش منزلتان، اين است که براي قرار دادن کفش‌ها قفسه يا کمد دردار کوچکي در نزديکترين نقطه به در ورودي آپارتمان قرار دهيد. هنگام ورود به خانه کفش‌هايتان را جلوي در از پا در بياوريد و درجاکفشي بگذاريد، سپس دست‌هايتان را بشوييد و با اين کار از ورود آلودگي به خانه پيشگيري کنيد.
3. مي‌توانيد براي هر کدام از افراد خانه و ميهمان‌ها يک جفت دمپايي روفرشي جلوي در بگذاريد تا کفش‌هايشان را جلوي در از پا درآورده و کفش‌هاي خانگي را به پا کنند.
4. ورودي خانه، اولين جايي است که با ورود به خانه به چشم مي‌خورد و وجود کفش‌هاي نامرتب در پاگرد، راهرو و ورودي خانه وضعيت نامنظم و احساس بدي ايجاد ميکند. براي برطرف کردن اين مشکل و نظم دادن و مرتب کردن خانه بهتر است از حس بينايي که حس غالب ماست استفاده کنيد. براي اينکه آنها جلوي در پراکنده و به هم ريخته نشوند اگر جاي کفش‌ها را روي زمين يا روي طبقات جاکفشي با خطوط يا رنگ خاصي مشخص کنيد، احتمال اينکه افراد خانه و به ويژه بچه‌ها کفش‌هايشان را روي آن قرار دهند بيشتر است. با اين شيوه ورودي خانه‌تان ظاهر منظم‌تري خواهد داشت و طبقه‌هاي جاکفشي هم مرتب‌تر خواهد بود.
واکس کفش، ماده‌اي است که براي براق کردن و محافظت از چرم کفش روي آن ماليده مي‌شود. اين ماده مخلوطي از يک حلال مناسب مانند روغن تربانتين (يا پارافين و نفت) و ترکيبات روغني مانند استارين، اولئين، لانولين و پاره‌اي روغن‌هاي نباتي و هيدروکربورهايي با قابليت تبخير مناسب و اتيلن گليکول است. حين واکس زدن، اجزاي قابل تبخير، متصاعد شده و ترکيبات روغني روي کفش به جا مي‌مانند و ظاهري براق ايجاد مي‌کنند.
وقتي از واکس، زياد و نادرست استفاده شود؛ بوي متصاعد شده از هيدروکربور‌هاي قابل تبخير آن مي‌تواند از طريق پوست يا دستگاه تنفسي جذب شود و مشکلات مختلف پوستي، چشمي، تنفسي و ناراحتي‌هاي کبد و کليه و دستگاه اعصاب مرکزي را برايتان ايجاد کند؛ مشکلاتي مانند تغيير رنگ پوست و درماتيت، تحريک و سوزش چشم، گيجي و خواب‌آلودگي و حتي برخي از انواع سرطان‌ها! بنابراين به همه افراد توصيه مي‌شود که حتما پيش از واکس زدن، دستکش بپوشند و در محيطي با تهويه مناسب کفش‌هايشان را واکس بزنند و به هيچ عنوان واکس را جلوي دست بچه‌ها قرار ندهند و به آنها اجازه واکس زدن تحت هيچ شرايطي را ندهند.
بخار هيدروکربور‌هاي موجود در واکس مي‌تواند براي خانم‌هاي باردار هم ضرر داشته باشد اما اگر آنها هم مانند بقيه افراد از دستکش هنگام واکس‌زدن استفاده کنند و محيط شان هم تهويه خوبي داشته باشد، اشکالي ندارد که در مواقع ضروري خودشان کفش‌هايشان را واکس بزنند.
منبع:www.salamat.com
/ع
2. بهترين راه براي در امان ماندن از انتقال ميکروب‌ها به کف‌پوش منزلتان، اين است که براي قرار دادن کفش‌ها قفسه يا کمد دردار کوچکي در نزديکترين نقطه به در ورودي آپارتمان قرار دهيد. هنگام ورود به خانه کفش‌هايتان را جلوي در از پا در بياوريد و درجاکفشي بگذاريد، سپس دست‌هايتان را بشوييد و با اين کار از ورود آلودگي به خانه پيشگيري کنيد.
3. مي‌توانيد براي هر کدام از افراد خانه و ميهمان‌ها يک جفت دمپايي روفرشي جلوي در بگذاريد تا کفش‌هايشان را جلوي در از پا درآورده و کفش‌هاي خانگي را به پا کنند.
4. ورودي خانه، اولين جايي است که با ورود به خانه به چشم مي‌خورد و وجود کفش‌هاي نامرتب در پاگرد، راهرو و ورودي خانه وضعيت نامنظم و احساس بدي ايجاد ميکند. براي برطرف کردن اين مشکل و نظم دادن و مرتب کردن خانه بهتر است از حس بينايي که حس غالب ماست استفاده کنيد. براي اينکه آنها جلوي در پراکنده و به هم ريخته نشوند اگر جاي کفش‌ها را روي زمين يا روي طبقات جاکفشي با خطوط يا رنگ خاصي مشخص کنيد، احتمال اينکه افراد خانه و به ويژه بچه‌ها کفش‌هايشان را روي آن قرار دهند بيشتر است. با اين شيوه ورودي خانه‌تان ظاهر منظم‌تري خواهد داشت و طبقه‌هاي جاکفشي هم مرتب‌تر خواهد بود.
واکس کفش، ماده‌اي است که براي براق کردن و محافظت از چرم کفش روي آن ماليده مي‌شود. اين ماده مخلوطي از يک حلال مناسب مانند روغن تربانتين (يا پارافين و نفت) و ترکيبات روغني مانند استارين، اولئين، لانولين و پاره‌اي روغن‌هاي نباتي و هيدروکربورهايي با قابليت تبخير مناسب و اتيلن گليکول است. حين واکس زدن، اجزاي قابل تبخير، متصاعد شده و ترکيبات روغني روي کفش به جا مي‌مانند و ظاهري براق ايجاد مي‌کنند.
وقتي از واکس، زياد و نادرست استفاده شود؛ بوي متصاعد شده از هيدروکربور‌هاي قابل تبخير آن مي‌تواند از طريق پوست يا دستگاه تنفسي جذب شود و مشکلات مختلف پوستي، چشمي، تنفسي و ناراحتي‌هاي کبد و کليه و دستگاه اعصاب مرکزي را برايتان ايجاد کند؛ مشکلاتي مانند تغيير رنگ پوست و درماتيت، تحريک و سوزش چشم، گيجي و خواب‌آلودگي و حتي برخي از انواع سرطان‌ها! بنابراين به همه افراد توصيه مي‌شود که حتما پيش از واکس زدن، دستکش بپوشند و در محيطي با تهويه مناسب کفش‌هايشان را واکس بزنند و به هيچ عنوان واکس را جلوي دست بچه‌ها قرار ندهند و به آنها اجازه واکس زدن تحت هيچ شرايطي را ندهند.
بخار هيدروکربور‌هاي موجود در واکس مي‌تواند براي خانم‌هاي باردار هم ضرر داشته باشد اما اگر آنها هم مانند بقيه افراد از دستکش هنگام واکس‌زدن استفاده کنند و محيط شان هم تهويه خوبي داشته باشد، اشکالي ندارد که در مواقع ضروري خودشان کفش‌هايشان را واکس بزنند.
منبع:www.salamat.com
/ع
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}